Nos esse quasi nanos, gigantium humeris insidentes, ut possimus plura eis et remotiora videre, non utique proprii visus acumine, aut eminentia corporis, sed quia in altum subvenimur et extollimur magnitudine gigantea.
(Bernardus Carnotensis)

miércoles, 13 de octubre de 2010

GAUDIUM MEUM IN PUTEO

Ya de vuelta a la Corte, que aunque aquí haya casa tardaré mucho en llamarlo mi casa y mucho menos mi hogar, puede que nunca. Y me alegro.
En todo caso, volvemos a las andadas, a retomar la más absoluta normalidad. Hasta en las clases, que para no olvidarnos que estamos haciendo un máster serio y no una sucesión de charlas y comidas en Avilés, hemos tenido cuatro horas de clase de una sentada entre documentos del siglo XIII y el censo español de archivos. 
Lo más curioso del día es que yo ya había encontrado un documento perfecto sobre el que pedalear para hacer uno de los trabajos, un fastuoso nombramiento de procuradores de corte para discutir el matrimonio de Juan I por el concejo de Villaviciosa que creía yo inédito y algo completamente novedoso. Pero, lejos de eso, resulta que cuando lo presento como posible trabajo nos damos cuenta de que no se trata de nuestro Villaviciosa de toda la vida, sino de la Vila Viçosa del Alentejo portugués. ¡Mi gozo en un pozo! (¿Qué os habíais pensado que era sino el título?)

2 comentarios:

  1. ¿Lo del título es que andas puteado?, es que yo en latín estoy algo flojo, soy de ciencias, ya sabes...

    ResponderEliminar
  2. Me parece que los que hemos estudiado el latín lo tenemos algo olvidado y los que no lo traduciran a su antojo como mi primogénito así que o nos das unas clases o necesitaremos traducción para que no haya malentendidos.El besín del día.Agur

    ResponderEliminar